W polskiej normie PN/B-03430 dopuszczono stosowanie takiej wentylacji, „działającej niezależnie w każdym mieszkaniu (lub jego poszczególnych pomieszczeniach) i uruchamianej okresowo przez użytkownika mieszkania, pod warunkiem skutecznego zabezpieczenia przed możliwością dotarcia usuwanego powietrza do innych mieszkań". W katalogach firmowych można spotkać określenie wentylacja jednorurowa, które pochodzi z języka niemieckiego, ponieważ systemy tego rodzaju oferowane na naszym rynku pochodzą głównie z krajów niemieckojęzycznych, gdzie są szeroko stosowane. Nazwa system wentylacji jednorurowej podkreśla jego ważną cechę, tzn. stosowanie wspólnego przewodu pionowego do podłączania wielu wentylatorów znajdujących się w pomieszczeniach w nie wyposażonych.
System ten działa na zasadzie wentylacji podciśnieniowej. Zainstalowane wentylatory w pomieszczeniach, gdzie powstaje najwięcej zapachów i wilgoci, takich jak kuchnie, łazienki, toalety wytwarzają podciśnienie w całym mieszkaniu. Podciśnienie powoduje statyczny napływ świeżego powietrza poprzez elementy nawiewne umieszczone w ścianach zewnętrznych budynku w pomieszczeniach mieszkalnych: w pokoju dziennym, gabinecie, sypialniach. Następuje wymiana powietrza w tych pomieszczeniach, ponieważ panujące podciśnienie wymusza dalszy przepływ powietrza do strefy przejściowej, tzn. korytarza, holu, przedpokoju i dalej do pomieszczeń higeniczno-sanitarnych i kuchni, skąd za pośrednictwem wentylatorów, podłączonych do wspólnych pionowych przewodów wentylacyjnych, odprowadzane jest na zewnątrz budynku. Wymiana powietrza w mieszkaniu odpowiada przy tym ilości powietrza odprowadzonej przez wentylatory, pod warunkiem, że zostanie zapewniony dopływ świeżego powietrza realizowany za pośrednictwem elementów nawiewnych. Dla zagwarantowania prawidłowego funkcjonowania wentylacji w mieszkaniu elementy nawiewne należy montować w sypialniach, pokojach dziecięcych i dziennych.
Elementy nawiewne muszą posiadać określone własności:
• skuteczne tłumienie hałasu z zewnątrz,
• ochrona przed opadami atmosferycznymi i przeciągami,
• możliwość zmiany przekroju przepływu i zamknięcia,
• samoczynne ograniczenie wielkości max. strumienia,
• ochrona przed insektami,
• filtr powietrza,
• łatwość czyszczenia dzięki możliwości wyjmowania części wewnętrznych.
Należy zwrócić uwagę na właściwy rodzaj dobranego nawiewnika. W systemie wentylacji jednorurowej należy stosowaç nawiewniki ciśnieniowe, ponieważ ich automatyka zapewnia wystarczający dopływ powietrza w momencie zapotrzebowania (gdy wentylatory pracują) i ograniczenie przepływu do minimum (gdy wentylatory nie pracują). Nawiewniki sterowane wilgotnością w pomieszczeniu nie spełniają tych wymagań, dlatego nie zaleca się ich stosowania w systemie wentylacji jednorurowej.
Zalety systemu
Wentylatory umieszczone w kuchni, łazience i WC są podłączone do wspólnych pionów wentylacyjnych, w zależności od producenta możliwe jest podłączenie kilkudziesięciu wentylatorów na 20 i więcej kondygnacjach. Urządzenia pozwalają na stosowanie rur spiro do budowy pionów o małych przekrojach, utrzymując założoną wydajność przy jednoczesnej pracy innych wentylatorów w pionie.
Taki sposób odprowadzania powietrza posiada wiele zalet:
• pozwala zaoszczędzić wiele powierzchni użytkowej w budynku,
• eliminuje źródło hałasu na dachu (wentylator dachowy), wymagające bardzo często stosowania kosztownych nasadowych tłumików hałasu lub dodatkowych konstrukcji ograniczających emisję hałasu,
• znacząco redukuje awaryjność działania wentylacji (uszkodzenie jednego wentylatora nie ma żadnego wpływu na funkcjonowanie pozostałych),
• gwarantuje utrzymanie założonej wydajności w granicach dopuszczalnej tolerancji niezależnie od stopnia obciążenia systemu oraz warunków atmosferycznych,
• pozwala użytkownikowi na indywidualne sterowanie wydajnością zasadniczą wentylatora w zależności od jego potrzeb, tzn. intensywność wentylacji zostaje okresowo zwiększona w momencie rzeczywistego na nią zapotrzebowania (system jest energooszczędny),
• ogranicza zużycie materiałów i komponentów (np. nie ma potrzeby stosowania dodatkowych tłumików),
• upraszcza montaż, co oznacza znaczną redukcję czasu pracy i kosztów robocizny, w dużym stopniu wyklucza błędy wykonawcze, nie ma potrzeby pracochłonnej regulacji,
• nie wymaga dodatkowych zabezpieczeń przeciwpożarowych (są zintegrowane z obudową wentylatora w wykonaniu przeciwpożarowym).
Zalety te przekładają się wprost na zmniejszenie koszów ponoszonych przez inwestora, co należałoby uwzględnić przy kalkulacji opłacalności stosowania wentylacji jednorurowej. Natomiast każdy użytkownik otrzymuje nowoczesną, energooszczędną i skuteczną wentylację, jednocześnie bardzo tanią w eksploatacji.
Urządzenia
Urządzenia stosowane w tego typu systemach składają się z dwóch podstawowych elementów, obudowy i wkładu (jednostki) wentylatora. Takie rozwiązanie pozwala na stosowanie wielu kombinacji urządzeń, zgodnie z założeniami projektowymi instalacji wentylacyjnej. Obudowy wentylatorów przeznaczone są zarówno do montażu podtynkowego (szczególnie w nowych budynkach), jak również do montażu natynkowego (w nowych i istniejących budynkach). Dostępne są wykonania z ochroną przeciwpożarową. Ważnym elementem konstrukcyjnym każdej obudowy jest szczelna klapa zwrotna umiejscowiona w króçcu wywiewnym. Warunkiem poprawnego funkcjonowania systemu jest całkowite wyeliminowanie możliwości przedostawania się powietrza wywiewnego usuwanego z określonego pomieszczenia do innego, podłączonego do tego samego pionu wentylacyjnego. Konstrukcja klapy zwrotnej pozwala na swobodne usuwanie powietrza przez wentylator do przewodu głównego pionu wentylacyjnego. Natomiast w okresie przerw w pracy wentylatora jest całkowicie i szczelnie zamknięta za pośrednictwem sprężyny powrotnej.
Wkłady wentylatorów posiadają najczęściej stopniowaną wydajność w zakresie 30-100 m3/h, co pozwala na ich stosowanie w kuchniach i pomieszczeniach higeniczno-sanitarnych, dla których normowe wymagania odnośnie minimalnych wydajności odprowadzanego powietrza wynoszą od 30 do 70 m3/h. Wkłady wentylatorów wyposażone są w zintegrowane układy sterujące, które pozwalają na wybór właściwego rodzaju pracy:
• wentylacja jednostopniowa okresowa (uruchamiana przez użytkownika),
• wentylacja dwustopniowa: podstawowa (ciągła) i okresowa (wyższy bieg), obecnie najczęściej stosowana w budynkach wielorodzinnych.
• wentylacja ze sterowaniem interwałowym okresowa (uruchamiana przez użytkownika lub po upływie określonego czasu włączana automatycznie),
• wentylacja WC ze zwłoką czasową,
• wentylacja łazienki w zależności od wilgotności,
• wentylacja z czujnikiem ruchu,
• wentylacja dwóch pomieszczeń (np. łazienki i WC) jednym urządzeniem.
Uważny Czytelnik może zadaç pytanie: Jaki jest poziom hałasu w pomieszczeniu, w którym został zainstalowany taki wentylator? Pytanie jest uzasadnione i bardzo istotne. Każdy wentylator jest źródłem hałasu, a jednym z podstawowych warunków, jakie powinna spełniać wentylacja w mieszkaniu jest jak najmniejszy poziom hałasu. Marzeniem projektantów, inwestorów, instalatorów i użytkowników jest wentylator, którego prawie nie słychaç. Wiodące firmy oferują urządzenia, które mogą pracowaç całodobowo w kuchniach i pomieszczeniach sanitarnych w mieszkaniach przy wydajności nominalnej 60 m3/h (zgodnie z PN87/B-02151/02), a dla wydajności 30 m3/h poziom ciśnienia akustycznego został zredukowany poniżej 30 dB(A).
Ochrona przeciwpożarowa
System wentylacji jednorurowej wymaga zastosowania ochrony przeciwpożarowej przy podłączeniu do wspólnego przewodu głównego więcej niż dwóch mieszkań w budynkach mieszkalnych. Koncepcja ochrony przeciwpożarowej przy stosowaniu wentylacji jednorurowej polega na wykorzystaniu pionowego kanału murowanego lub betonowego na całej wysokości budynku jako samodzielnej strefy pożarowej, w której umieszczone zostają przewody główne pionów wentylacyjnych. Podłączenie dowolnego wentylatora systemu do przewodu głównego wymaga zastosowania klapy odcinającej, zapobiegającej rozprzestrzenianiu się pożaru między strefami pożarowymi. Klasa odporności ogniowej klapy odcinającej systemu powinna wynosiç EI 30 dla budynków klasy „D" i „E" oraz EI 60 dla budynków klasy „B" i „C". Klapa odcinająca jest wyposażeniem obudowy wentylatora w wykonaniu przeciwpożarowym. Ponieważ nie ma zharmonizowanych norm europejskich odnośnie ochrony pożarowej dla tego systemu, producent lub dostawca powinien posiadaç Aprobatę Techniczną ITB w Warszawie, potwierdzającą klasę odporności ogniowej urządzeń minimum EI 60. Klasa ta oznacza, że obudowa wentylatora wraz z szybem wentylacyjnym mają szczelność i izolacyjność ogniową nie mniejszą niż 60 minut.
System ten działa na zasadzie wentylacji podciśnieniowej. Zainstalowane wentylatory w pomieszczeniach, gdzie powstaje najwięcej zapachów i wilgoci, takich jak kuchnie, łazienki, toalety wytwarzają podciśnienie w całym mieszkaniu. Podciśnienie powoduje statyczny napływ świeżego powietrza poprzez elementy nawiewne umieszczone w ścianach zewnętrznych budynku w pomieszczeniach mieszkalnych: w pokoju dziennym, gabinecie, sypialniach. Następuje wymiana powietrza w tych pomieszczeniach, ponieważ panujące podciśnienie wymusza dalszy przepływ powietrza do strefy przejściowej, tzn. korytarza, holu, przedpokoju i dalej do pomieszczeń higeniczno-sanitarnych i kuchni, skąd za pośrednictwem wentylatorów, podłączonych do wspólnych pionowych przewodów wentylacyjnych, odprowadzane jest na zewnątrz budynku. Wymiana powietrza w mieszkaniu odpowiada przy tym ilości powietrza odprowadzonej przez wentylatory, pod warunkiem, że zostanie zapewniony dopływ świeżego powietrza realizowany za pośrednictwem elementów nawiewnych. Dla zagwarantowania prawidłowego funkcjonowania wentylacji w mieszkaniu elementy nawiewne należy montować w sypialniach, pokojach dziecięcych i dziennych.
Elementy nawiewne muszą posiadać określone własności:
• skuteczne tłumienie hałasu z zewnątrz,
• ochrona przed opadami atmosferycznymi i przeciągami,
• możliwość zmiany przekroju przepływu i zamknięcia,
• samoczynne ograniczenie wielkości max. strumienia,
• ochrona przed insektami,
• filtr powietrza,
• łatwość czyszczenia dzięki możliwości wyjmowania części wewnętrznych.
Należy zwrócić uwagę na właściwy rodzaj dobranego nawiewnika. W systemie wentylacji jednorurowej należy stosowaç nawiewniki ciśnieniowe, ponieważ ich automatyka zapewnia wystarczający dopływ powietrza w momencie zapotrzebowania (gdy wentylatory pracują) i ograniczenie przepływu do minimum (gdy wentylatory nie pracują). Nawiewniki sterowane wilgotnością w pomieszczeniu nie spełniają tych wymagań, dlatego nie zaleca się ich stosowania w systemie wentylacji jednorurowej.
Zalety systemu
Wentylatory umieszczone w kuchni, łazience i WC są podłączone do wspólnych pionów wentylacyjnych, w zależności od producenta możliwe jest podłączenie kilkudziesięciu wentylatorów na 20 i więcej kondygnacjach. Urządzenia pozwalają na stosowanie rur spiro do budowy pionów o małych przekrojach, utrzymując założoną wydajność przy jednoczesnej pracy innych wentylatorów w pionie.
Taki sposób odprowadzania powietrza posiada wiele zalet:
• pozwala zaoszczędzić wiele powierzchni użytkowej w budynku,
• eliminuje źródło hałasu na dachu (wentylator dachowy), wymagające bardzo często stosowania kosztownych nasadowych tłumików hałasu lub dodatkowych konstrukcji ograniczających emisję hałasu,
• znacząco redukuje awaryjność działania wentylacji (uszkodzenie jednego wentylatora nie ma żadnego wpływu na funkcjonowanie pozostałych),
• gwarantuje utrzymanie założonej wydajności w granicach dopuszczalnej tolerancji niezależnie od stopnia obciążenia systemu oraz warunków atmosferycznych,
• pozwala użytkownikowi na indywidualne sterowanie wydajnością zasadniczą wentylatora w zależności od jego potrzeb, tzn. intensywność wentylacji zostaje okresowo zwiększona w momencie rzeczywistego na nią zapotrzebowania (system jest energooszczędny),
• ogranicza zużycie materiałów i komponentów (np. nie ma potrzeby stosowania dodatkowych tłumików),
• upraszcza montaż, co oznacza znaczną redukcję czasu pracy i kosztów robocizny, w dużym stopniu wyklucza błędy wykonawcze, nie ma potrzeby pracochłonnej regulacji,
• nie wymaga dodatkowych zabezpieczeń przeciwpożarowych (są zintegrowane z obudową wentylatora w wykonaniu przeciwpożarowym).
Zalety te przekładają się wprost na zmniejszenie koszów ponoszonych przez inwestora, co należałoby uwzględnić przy kalkulacji opłacalności stosowania wentylacji jednorurowej. Natomiast każdy użytkownik otrzymuje nowoczesną, energooszczędną i skuteczną wentylację, jednocześnie bardzo tanią w eksploatacji.
Urządzenia
Urządzenia stosowane w tego typu systemach składają się z dwóch podstawowych elementów, obudowy i wkładu (jednostki) wentylatora. Takie rozwiązanie pozwala na stosowanie wielu kombinacji urządzeń, zgodnie z założeniami projektowymi instalacji wentylacyjnej. Obudowy wentylatorów przeznaczone są zarówno do montażu podtynkowego (szczególnie w nowych budynkach), jak również do montażu natynkowego (w nowych i istniejących budynkach). Dostępne są wykonania z ochroną przeciwpożarową. Ważnym elementem konstrukcyjnym każdej obudowy jest szczelna klapa zwrotna umiejscowiona w króçcu wywiewnym. Warunkiem poprawnego funkcjonowania systemu jest całkowite wyeliminowanie możliwości przedostawania się powietrza wywiewnego usuwanego z określonego pomieszczenia do innego, podłączonego do tego samego pionu wentylacyjnego. Konstrukcja klapy zwrotnej pozwala na swobodne usuwanie powietrza przez wentylator do przewodu głównego pionu wentylacyjnego. Natomiast w okresie przerw w pracy wentylatora jest całkowicie i szczelnie zamknięta za pośrednictwem sprężyny powrotnej.
Wkłady wentylatorów posiadają najczęściej stopniowaną wydajność w zakresie 30-100 m3/h, co pozwala na ich stosowanie w kuchniach i pomieszczeniach higeniczno-sanitarnych, dla których normowe wymagania odnośnie minimalnych wydajności odprowadzanego powietrza wynoszą od 30 do 70 m3/h. Wkłady wentylatorów wyposażone są w zintegrowane układy sterujące, które pozwalają na wybór właściwego rodzaju pracy:
• wentylacja jednostopniowa okresowa (uruchamiana przez użytkownika),
• wentylacja dwustopniowa: podstawowa (ciągła) i okresowa (wyższy bieg), obecnie najczęściej stosowana w budynkach wielorodzinnych.
• wentylacja ze sterowaniem interwałowym okresowa (uruchamiana przez użytkownika lub po upływie określonego czasu włączana automatycznie),
• wentylacja WC ze zwłoką czasową,
• wentylacja łazienki w zależności od wilgotności,
• wentylacja z czujnikiem ruchu,
• wentylacja dwóch pomieszczeń (np. łazienki i WC) jednym urządzeniem.
Uważny Czytelnik może zadaç pytanie: Jaki jest poziom hałasu w pomieszczeniu, w którym został zainstalowany taki wentylator? Pytanie jest uzasadnione i bardzo istotne. Każdy wentylator jest źródłem hałasu, a jednym z podstawowych warunków, jakie powinna spełniać wentylacja w mieszkaniu jest jak najmniejszy poziom hałasu. Marzeniem projektantów, inwestorów, instalatorów i użytkowników jest wentylator, którego prawie nie słychaç. Wiodące firmy oferują urządzenia, które mogą pracowaç całodobowo w kuchniach i pomieszczeniach sanitarnych w mieszkaniach przy wydajności nominalnej 60 m3/h (zgodnie z PN87/B-02151/02), a dla wydajności 30 m3/h poziom ciśnienia akustycznego został zredukowany poniżej 30 dB(A).
Ochrona przeciwpożarowa
System wentylacji jednorurowej wymaga zastosowania ochrony przeciwpożarowej przy podłączeniu do wspólnego przewodu głównego więcej niż dwóch mieszkań w budynkach mieszkalnych. Koncepcja ochrony przeciwpożarowej przy stosowaniu wentylacji jednorurowej polega na wykorzystaniu pionowego kanału murowanego lub betonowego na całej wysokości budynku jako samodzielnej strefy pożarowej, w której umieszczone zostają przewody główne pionów wentylacyjnych. Podłączenie dowolnego wentylatora systemu do przewodu głównego wymaga zastosowania klapy odcinającej, zapobiegającej rozprzestrzenianiu się pożaru między strefami pożarowymi. Klasa odporności ogniowej klapy odcinającej systemu powinna wynosiç EI 30 dla budynków klasy „D" i „E" oraz EI 60 dla budynków klasy „B" i „C". Klapa odcinająca jest wyposażeniem obudowy wentylatora w wykonaniu przeciwpożarowym. Ponieważ nie ma zharmonizowanych norm europejskich odnośnie ochrony pożarowej dla tego systemu, producent lub dostawca powinien posiadaç Aprobatę Techniczną ITB w Warszawie, potwierdzającą klasę odporności ogniowej urządzeń minimum EI 60. Klasa ta oznacza, że obudowa wentylatora wraz z szybem wentylacyjnym mają szczelność i izolacyjność ogniową nie mniejszą niż 60 minut.
źródło: http://www.klimatyzacja.pl/index.php/podSa/art_went/743/743
1 komentarz:
Podłączeni wentylatora jest bardzo ważną sprawą. Ja zdecydowałam się mieć wentylator kuchenny https://interblue.pl/wentylatory-do-kuchni,c,157 ponieważ spędzam tam bardzo dużo czasu. moim zdaniem jest to niezbędne urządzenie w każdym domostwie.
Prześlij komentarz